Na 'n onvergeetlike twee weke in Suidwes-Afrika (Namibie) saam met 'n groep vriende en drie voertuie, kry ek altyd 'n onverklaarbare gevoel op die krop van my maag wanneer wiele regmaak vir die lang pad. Miriam Terblanche en De Wet Luttig was saam in die winter van 1973 toe ons via die Kalahari Gemsbokpark na Ethosa toe gereis het.
In Windhoek en Swakopmund het die kontinentale atmosfeer en boustyl my so aangegryp dat ek geweet het ek gaan eendag ver rondloop. Toe was ek maar net 'n student was moes werk om te oorleef. Na daardie toer het ek en Miriam vele SSA's gedoen. Ons het ons (kampeer)toere na onder andere die Transkei, Natal en die Oos-Transvaal Sien Suid-Afrika uitstappies genoem.
Saam met Tinie Malan het ek die Gamtoos-vallei ontdek, het ons saam in Nederland swaar gekry op die (hande)arbeids-mark en in Munchen bier gedrink.
De Wet het my een keer saamgenooi Buffelsbaai toe. Nie om enige romantiese rede nie - nee, ek moes help om 'n groot opgeblaasde binneband op die dak van sy Anglia (?) vas te hou. My arm was vir weke daarna lam en toe gaan staan en sonnebak ek so erg dat sy ma se vriendin my rooi vel met brandewyn moes bedruip - nes 'n Krismispoeding.
Die grootste vreugde is natuurlik dat ons steeds vriende is ... en tientalle skreeusnaakse herinneringe deel. Reis? 'n Uitgawe? Nee, definitief 'n geheue-belegging.
 |
Tinie, Miriam, De Wet en ek op Stellenbosch - Maart 2012 |
No comments:
Post a Comment