Eerste wittebrood herdenk

Veertig jaar gelede - platsak student - kry ek 'n werksopdrag wat weinig aan die bod kom!
       "Kom saam met ons Karoo toe en koordineer ons huweliksvieringe daar," stel Colin Bowker, deeltydse boer, aan my.
       Spysenier, bruidsuitruster, haarkapster, geselskapsdame ens.  Dit word ek toe in die winter van 1972. Die bruidegom skeer sy skape, die bruid leer Frans en ek kook op 'n antrasietstoof wat elke oggend aan die gang gebid moet word.  
        Vriende en bure kom uit alle oorde van die kontrei. Dit word 'n uitgerekte fees soos daar weinig in die distrik gebeur. Na 'n week sluit ons af met 'n moeder van 'n kaggelparty.
       Ek word genooi om langer te bly sodat ek kan uitrus. Af en toe kom daar nog 'n gas aan dan kom die boer uit die skuur en die nuwe vrou skink tee ..

Die bruid van 40 jaar gelede leer nie meer Frans nie.

Sy kyk na die gevleuldes met die hulp van 'n verkykyer.

        Onlangs volg ek weer die spore waar my pers Volksie van doerietyd gery het. Ver anderkant Cradock, voor jy die hoogte na Witkransrek vat, draai jy af op die Hofmeyer-pad. Wanneer Koffiebus en Teebus helder in die visier kom, is daar 'n links afdraai na Doornberg.  Dan is jy goed op pad Whiteridge toe.\
 
          Die jong deeltydse boer - Colin se seun Duncan - ontvang my hartlik. Weer doen ek die kookwerk. Hierdie keer gekoppel aan ESKOM se kraglyne.

         Hoe meer dinge verander hoe meer bly dit (byna) dieselfde...

                                                           Leer by die dam op die werf.

                                                    Nieshoutheining om die werftuin te beskerm

  Hoe lank neem dit om tot in vergetelheid op te roes? 

                                             

   Verlate huis by die veepos ...

                    Skape wei nie meer hier nie, maar goue wildebeeste het dit hulle tuiste gemaak